Si fillime të historiografisë moderne shqiptare deri më sot konsideronim veprat De Obsidione Scodrensi (1504) e “Historia de Vita et gestis Scanderbegi Epirotarum princips” (1522) të cilat së bashku kanë përfaqësuar monumentet e para të kulturës e identitetit shqiptar e në të njëjtën kohë gurin themeltar në historiografinë shqiptare. Mirëpo duke mos njohur autorin e vërtetë të këtyre veprave gjithçka fillonte dhe mbaronte aty. Me shumë të paditura dhe me dhjetra hamendesime që linin pa një shpjegim racional edhe fakte elementare. I ashtuqojturi Marin Barleti na paraqitej më shumë si një enigmë se sa si një person historik i botës reale.
Në kushtet e reja të zbulimeve albanollogjike krijohen mundësira më të mëdha e krejt të ndryshme për hulumtime të reja dhe fillimet e historiografisë shqiptare rimarin një dimension të ri. Një dimension më realist dhe më evropian të lidhur ngushtë me zhvillimet humanistike të kohës.
Në kushtet e reja të zbulimeve albanollogjike krijohen mundësira më të mëdha e krejt të ndryshme për hulumtime të reja dhe fillimet e historiografisë shqiptare rimarin një dimension të ri. Një dimension më realist dhe më evropian të lidhur ngushtë me zhvillimet humanistike të kohës.