Kjo që po ndodh me Aleks Nikën është e kundërta e asaj që ndodhi me Konstandinin dhe Doruntinën: Ndërsa Konstandini u ngrit nga varri për të marrë motrën e gjallë të martuar diku ‘male kaptuar’, familja e Aleks Nikës është e gjallë; ajo sjell Aleksin nga Bulevardi fatal, deri në Strasburgun e Europës së largët.
Lajmi që erdhi nga Gjykata e të Drejtave të Njeriut në Strasburg, u duk se solli vetë Aleksin e gjallë. Gjykatat e vendit nuk kishin guxuar kurrë të jepnin drejtësi. Gjykata e Europës i kërkon shtetit shqiptar që gjejë vrasësit e ‘djalit, burrit dhe babait’ që u vra nga qeveria duke protestuar për Drejtësi.
Aleks Nika mbeti i vrarë në protestën e 21 janarit 2011 në bulevardin “Dëshmorët e Kombit”; bashkë me 3 të tjerë u shënuan 4 dëshmorë që ‘askush nuk i deshi, përveç familjeve të mbetura gjallë’. Në radhë të parë morën mbi vete urrejtjen post- vdekje nga nënkryeministri i kohës, Ilir Meta.
Nënkryeministri ishte kapur duke vjedhur para të gjithëve 700 mijë euro nga fondi publik dhe me një bllok ‘të zi’ ku shënoheshin shumat e ardhshme dhe armiqtë që do të eliminoheshin. Meta i kapërceu ‘shtatë malet’ dhe u bë president i Republikës, por Aleksi dhe 3 të tjerët nuk mundën të lëvizin më nga aty ku ranë.
Së dyti, Aleksi mori mallkimin e gjykatësve dhe të gjykatave:
Ata që u paguan për të mos dhënë drejtësi ata u lutën për ‘humbjen’ e Aleksit. Të tjerët, të pazotë për të mallkuar autorin e vjedhjes, mallkuan fatin pse nuk ishin ata që të përzgjidheshin si ‘të afërm të fajtorit’. Të gjithë gjykatësit e kanë mallkuar. Aleks Nika u kthye në ‘hije të Bankos pas Makbethit’: O unë mbi varr e ju të shkoni, o nuk ka rrugë tjetër.
Mallkimin më të egër kundër të vrarëve e lëshoi kryeministri i 21 Janarit, Sali Berisha. Edhe sikur njëmijë herë t’i jepet rasti, do të bënte të njëjtën gjë që bëri në 21 Janar, deklaroi shpejt. Berisha fshehu provat e krimit të vrasjes nga qeveria, sulmoi prokurorin dhe policinë, çmontoi serverët dhe regjistrimet me vrasjen… Nga zyra e tij kishte vendosur katër armë snajper, gishtin e vet në shtjekëz; ‘njërin prej tyre në kokën e kryetarit të opozitës PS’.
E Drejta u varros në të tilla zgavra, saqë kurrë nuk do të shfaqej ‘Konstandini’. “Ç’është ky dhè që ke mbi shpatulla, vëlla’, e pyeti motra Doruntina? “Pluhur i rrugës, motër!’, tha dhe kalëroi për të mbajtur besën para nënës. Tani drejtësia për Aleks Nikën ka marrë peshën e Besës.
Pse, vallë, vdekja e Aleksit u jep shpresë të gjallëve kur fiton Drejtësia?
Drejtësia edhe pas vdekjes ka fuqinë që të na kthejë drejt të shkuarës ku janë fshehur krimet. Vendi ynë kishte fatin e keq që ia falsifikuan Demokracinë dhe të Drejtën, në vend të saj i ofruan korrupsion e vrasje. Madje lëshuan fjalë se ‘Drejtësia nuk shikon nga krimet pas’. Në këtë rrugë nuk do të ishin zbuluar as Berisha, as Meta…
Drejtësia pas vdekjes i jep viktimës dinjitetin e merituar. Shikoni sot portretin e familjarëve të Aleksit?! Reflektohet më shumë hapësirë dhe shpresë. Qeveria që e vrau, e quajti Aleksin herë ‘protestues i paligjshëm’, herë ‘shkelës i perimetrit të godinës’, herë ‘i vrarë me stilolapsin e shokut’. Ndërsa tani, veç disa orë pas Drejtësisë së Strasburgut, Aleksi ngrihet më lart se vetë shteti që e vrau.
A do të dënohen fajtorët?
Nëse nuk do të dënoheshin, shoqëria nuk kishte më ku të dilte. Dënimi i autorëve i jep rrugë paqes mes nesh, të gjithëve- mes nesh.
Me Aleksin mund të nisë ripajtimi ynë.
SI.E./ReportTv.alKomente
shkrim i bukur z.Cupi
Përgjigju